Góra Cisowa jest jednym z najbardziej charakterystycznych punktów na terenie Suwalskiego Parku Krajobrazowego.

Wznosi się na krawędzi zagłębienia Szeszupy na wysokość 256 m n.p.m. Należy do najwyższych wzniesień na terenie SPK i jest widoczna prawie z każdego punktu Parku.

Ma kształt regularnego stożka. Pod względem geomorfologicznym góra do niedawna była uważana za kem. Nowsze badania wykazują, że jest to morena czołowa o regularnym kształcie. Nazywano ją różnie: Górą Gulbieniszkowską, Suwalską Fudżijamą, Górą Sypaną. Ostatnia nazwa wiąże się z legendą, według której góra została sztucznie usypana. Ziemię z której sypano górę miano wydobywać z miejsca, gdzie obecnie znajduje się jezioro Kopane (stąd jego nazwa). Różnica poziomów między taflą jeziora a szczytem góry wynosi 79 m.

Przed II wojną planowano nazwać ją Górą Marszałka Piłsudskiego, a na jej szczycie ustawić głaz ku czci Marszałka. Obecnie używaną nazwę Góry Cisowej nadano jej od rosnącego, podobno dawniej na jej szczycie, potężnego cisa.

Ze szczytu Góry Cisowej roztacza się jeden z najrozleglejszych widoków na Suwalszczyźnie. Przy dobrej widoczności widać kilkanaście jezior. Rozpościera się stąd wspaniała panorama zagłębienia Szeszupy, będącego szeroką młodoglacjalną doliną polodowcową o stromych krawędziach. Jej dno urozmaicają zagłębienia wytopiskowe z jeziorami, łąkami i torfowiskami oraz liczne formy akumulacji lodowcowej, wśród których wyróżnić można moreny, ozy oraz zespół form martwego lodu w postaci kompleksu kemów w północnej części zagłębiania.

W kierunku północno – zachodnim widać jeziora Udziejek, Gubin i Okrągłe, wieś Udziejek, kompleks zalesionych wzgórz za doliną Szeszupy oraz zamykające horyzont wysoczyzny Hańczy i Dzierwan z przeciwległą krawędzią zagłębiania Szeszupy, na której widoczne są między innymi Smolniki. Na północny – wschód widoczna jest leżąca u stóp góry, wieś Gulbieniszki, za nią jezioro Sumowo, a nieco dalej, ku północy duży kompleks leśny porastający wzgórza, które ciągną się wzdłuż doliny Szeszupy aż do Rutki Tartak. W kierunku południowo – wschodnim rozciąga się panorama bezleśnych wzgórz morenowych. Północna część panoramy jest niestety zasłonięta przez zasadzony zagajnik sosnowy.

Góra Cisowa – odwiedzana przez wielu turystów – jest narażona na erozję. Procesy erozyjne zaczynają powstawać na skutek zniszczenia wierzchniej warstwy gleby i rosnących w niej roślin stabilizujących podłoże. Gdy to się stanie wiatry i deszcze przyczyniają się do dalszego niszczenia stoku wzniesienia. Aby ograniczyć te niebezpieczne procesy SPK apeluje o korzystanie tylko z wyznaczonych szlaków i ścieżek.
Opracowano na podstawie tablicy informacyjnej SPK.